Bu zarif portre, tüylerle süslenmiş gösterişli bir şapka takan genç bir kadını, hem figürü hem de detaylı süslemeyi hayat veren nazik fakat kendinden emin çizgilerle yakalıyor. Sanatçı, genç kadının sakin duruşunu ve nazik ifadesini tasvir etmek için yumuşak, akıcı çizgiler kullanıyor; saydam denilebilecek teni ve düşünceli gözleri izleyiciyi sakin ve samimi bir ana çekiyor. Şapka, başının üzerinde dramatik bir vurgu oluşturuyor ve hafiflik ile hareket hissi uyandıran tüy benzeri dokularla betimlenmiş; bu, yüz ve ellerin daha belirgin detaylarıyla güzel bir kontrast oluşturuyor. Kahverengiler, gri tonları ve hafif şeftali dokunuşlarından oluşan muted renk paleti, konuya zarif bir uyum katıyor ve ince zarafetini ön plana çıkarıyor, dikkat çekmeden.

Kompozisyon, sadelik ile sofistikeliği zarifçe dengeliyor—elbisenin hafif, eskizimsi işlendiği alanlar ve ince gölgelendirme geçici anın niteliğini vurgularken, genç kadının doğrudan bakışı izleyicinin dikkatini sabit tutuyor. Çalışmada, hem zamansız hem derin bir kişisel dokunuş taşıyan kırılgan bir zarafet hissi var ve izleyiciyi kadının iç dünyasını keşfetmeye davet ediyor. Bu eser, 20. yüzyıl başlarındaki portre sanatına dair dikkat çekici bir örnek olup, sanatçıların realizm ve empresyonist hafifliği harmanlayarak karakterin inceliklerini araştırdığı dönemden kalma.