Bu büyüleyici sahnede, denizin kıyısında yer alıyoruz; nazik dalgalar, zamanın eski bir ritmine dans ediyor. Üç figür, çocuklar ve yetişkinlerden oluşan bir karışım, sahilde meşguldür. Genç kız, grubun biraz dışında, dikkatimizi çekiyor; nazik bedeni hafifçe öne eğilmiş, muhtemelen denizden getirdiği hazinelerle dolu bir örme sepete bakıyor. Soluk kıyafeti sahnenin toprak tonlarıyla güzel bir tezat oluşturuyor, masumiyet ve merak havası veriyor. Bu arada, yetişkinler eski balıkçı ritüeline katılıyor, insan çabasıyla doğanın cömertliği arasında bir uyum sembolü oluyor.

Kompozisyon zarif bir şekilde akıyor; bağlanmış ve parlak kırmızı ağlarla örtülü tekne, ışıltılı sahilin yanında huzur içinde dinleniyor. Her öğe, derin mavi ve sakin yeşil suyun tonlarından, dalgaların beyaz köpük noktalarına kadar bir renk senfonisi. Sorolla'nın fırça darbesi, ışıkla ustaca başa çıkma yeteneğini sergiliyor, figürleri aydınlatıp kumda nazik gölgeler oluşturuyor. Bu eser sadece balıkçıların işini tasvir etmiyor; aynı zamanda yaşamın basit zevklerini, dalgaların sesini ve doğal zenginliğin arka planında insanların paylaşım anlarını yankılanıyor.