Tablo, bir ağaç zarından sarkan iki kişinin; bir adam ve bir kadın arasındaki samimi etkileşimi sunmaktadır. Canlı yeşil bir arka plana sahip olan sahne, Munch'un özgün ekspresyonist tarzıyla tasvir edilen figürleri ile yoğun duygular uyandırmakta, sadece kırsal yaşamı temsil etmenin ötesine geçmektedir. Beyaz, dökülen bir eteği ve mütevazı bir üst giysisi ile giyinmiş olan kadın, içinde muhtemelen yaşamı veya bereketi temsil eden bir sepet tutmaktadır. Kadının yüz ifadesi hem umutlu hem de sakin bir tutum sergilemektedir; buna karşılık, koyu tonlarda giyinmiş olan adam, çalışmanın ve emek vermenin simgesi olarak bir orak tutmakta, bu da hasat ve zorlu çalışma süreçlerini işaret etmektedir. Bu iki figürün ifadelerinin kontrastı, onların hayatlarındaki bağlantıyı ve rollerinin taşıdığı ağırlığı vurgular.

Kompozisyon özenle düzenlenmiştir; ağaç, iki figürü dengeleyen doğal bir çerçeve olarak görev yapmaktadır. Munch'un cesur renk kullanımı—canlı yeşiller, toprak tonları ve kadının elbisesinin parlak beyazı—dinamik bir görsel deneyim yaratmakta ve izleyicileri karakterlerin duygusal manzaralarını daha derinlemesine keşfetmeye davet etmektedir. Burada hissedilir bir uyum ve gerilim hissi var; figürler, doğa ve insan ruhunun iç içe geçtiği bir dünyada var olmaktadırlar ve bereket, aşk ve varoluşsal düşüncelere dair temalarla yankılanmaktadır. Munch'un eseri yalnızca bir anı temsil etmekle kalmaz, aynı zamanda yaşamın evrensel mücadeleleri ve sevinçleri hakkında da konuşur; acı tatlı bir nostalji uyandırarak derin bir iz bırakır.