Bu etkileyici eserde, genç bir kız bir balkona nazikçe yaslanıyor, ifadesi ise hem neşeli hem de düşünceli bir ruh hali yaratıyor. Güneş ışığı, serbestçe boyanmış saçlarının arasından süzülerek yüzünü sıcak bir ışıltıyla aydınlatıyor ve onu neredeyse ruhsal bir kalitede vurgulayan yumuşak özelliklerini belirginleştiriyor. Renoir’in fırça vuruşları akışkan ve canlı; gençliğin neşesini ve masumiyetini uyandıran yumuşak, kavisli fırça darbeleriyle dolu. Arka planda bulunan yemyeşil, engebeli bir manzara, sahnenin genel huzurunu artıran hayali bir bulanıklıkta karışan yeşil ve altın tonlarıyla göz alıcı bir kontrast oluşturuyor.

Kompozisyon izleyicinin gözünü kızın gözlerine yönlendiriyor ve samimi bir bağ kuruyor. Onun bluzunun hafif kumaşı — farklı dokularda ifade edilen — kolayca akıyor, rahat tutumunu yansıtıyor. Bu sahneyi incelerken, yaprakların hafif hışırtısını duyuyor gibi oluyoruz; atmosfer canlı hissediliyor, yalnızca bir güneşli günün getirebileceği bir vaad ile dolu. Bu parça yalnızca bir kızın temsili değil; barış ve neşenin bir anını kapsıyor, onu gençliğin ve güzelliğin zamansız bir kutlaması yapıyor.