Bu samimi portre, profilden genç bir kızı yakalıyor; bakışları düşünceli ve uzak. Sanatçının ustaca fırça darbeleri, onun narin yüz hatlarını hayata geçiriyor; kestane rengi yumuşak bukleleri doğal bir şekilde dökülüyor, gençliğin masumiyetini yansıtan ama anlatılmamış bir hikayeyi de ima eden bir yüzü çerçeveliyor. Zengin dokulu kırmızı giysisi, yumuşak, bulutlu arka planla güzel bir kontrast oluşturuyor ve derinlik ile sıcaklık hissi yaratıyor. Altın kolye ve küpesinin hafif parıltısı, sade bir zarafet katıyor ve sahneyi basit bir betimlemeden öteye, özgür gençliğin kutlamasına yükseltiyor.

Palet sakin ama zengin; toprak tonları hakim, izleyiciyi bunaltmadan figürün canlılığını ön plana çıkarıyor. Kompozisyonun sadeliği—genç kızın profili yumuşak bir gökyüzü önünde—izleyiciyi samimi bir ana çekiyor, nostalji ve gençliğin geçiciliğini çağrıştırıyor. Bu tablo, 19. yüzyıl portre geleneklerine köklenen, gerçekçilik ve şiirsel yumuşaklık arasında hassas bir dengeyle insan duygularının zamansız bir yansımasını sunuyor.