Sıcak ve yumuşak bir ışıkla aydınlanmış figür, süslü bir kanepede rahat bir şekilde yaslanmış, elinde gizli bir mektup tutuyor. Fırça darbeleri parlak ama gevşek, ipeğin parlaklığını ve cildin hafif pembeliğini ışık ve gölge arasında ince geçişlerle yakalıyor. Renk paleti, krem beyazlar, mat altın tonları ve giysinin kıvrımlarında dolaşan ve kontrast oluşturan parlak kırmızılarla dolu; hem ihtişamı hem de samimiyeti çağrıştırıyor. Kompozisyon, rahat duruşun kıvrımı, kumaşın akıcılığı ve gölgeli arka planın sessiz atmosferi boyunca gözü nazikçe yönlendiriyor—davetkar bir gizem.

Fırça darbelerinde dokunan belirgin bir hikaye var: görkem ortasında sakin bir an, kişisel yazışmanın cazibesi ve narin bir savunmasızlık ile dengelenmiş durgun bir onur hissi. 18. yüzyıl Fransız Rokoko geleneğine kök salmış bu eser, duyusallık ve boş zamanı nazikçe kucaklıyor; sanat, basit bir portreyi aşarak aristokrat hayatından ve geçici duygulardan melankolik bir kesit sunuyor. Sanatçının ustalığı, canlı dokular ile atmosferik yumuşaklığı birleştirerek yüzyıllar boyunca hala fısıldayan duygusal bir rezonans yaratmakta.