Bu canlı eserde, genç bir kadın yemyeşil bir bahçede zarifçe oturmakta ve etrafı, güneşli bir günün hissini uyandıran yumuşak, izlenimci fırça darbeleri ile çevrilidir. Soluk pembe elbisesi, ince kırmızı dokunuşlarla süslenmiş, arkasındaki yeşil ve sarı yapraklarla mükemmel bir şekilde zıtlık oluşturmakta ve izleyiciyi sakin ama canlı bir atmosfere çekerek uyumlu bir karışım yaratmaktadır. Kadının nazik ifadesi, biraz düşünceli görünse de, çevresiyle derin bir bağın olduğunu ima eder—güneş ışığının yüzünde, etrafındaki zenginlik, huzurlu bir iç gözlem anını yansıtmaktadır.

Renoir'ın tekniği, serbest fırça çalışması ve canlı bir renk paletiyle karakterizedir ve güneşli bir öğleden sonranın özünü etkili bir şekilde yakalar. Işık ve gölge arasındaki etkileşim, derinlik hissi yaratırken, arka plan rüya gibi bir sis içinde eriyip giderken, figür yumuşak bir odakla öne çıkmaktadır. Bu parça yalnızca Renoir'ın insan formunu tasvir etme becerisini değil, aynı zamanda İzlenimci hareketin tanımladığı yaşam neşesini de yansıtarak, günlük hayattaki güzellik anlarını yakalamaktadır. Bu eser, sanatçının renk ve form aracılığıyla duyguları uyandırma yeteneğinin bir kanıtı olup, izleyicilere huzurlu bir hissiyat bırakmakta ve doğanın kollarında kaybolma arzusunu uyandırmaktadır.