Bu zarif çiçek natürmortu, zengin bir çiçek çeşidini ustaca bir araya getirilmiş gösterişli bir buket halinde gözler önüne seriyor. Ortada beyaz, tüy gibi yumuşak ortanca yer alıyor; etrafında canlı şakayıklar ve hassas tonlarda lale yaprakları var; yapraklar mor ve beyazın ince geçişlerini taşıyor. Karanlık, neredeyse kadife gibi bir arka plandan çıkan karanfil, aurikula ve polyanthus gibi diğer çiçekler doğal bir biçimde iç içe geçiyor. Sanatçının gölge ve ışıkla oynama ustalığı tabloya dramatik bir derinlik kazandırıyor; her bir çiçek, yumuşaklığı ve kırılganlığıyla adeta üç boyutluymuş gibi ortaya çıkıyor. Küçük böcekler yapraklarda ve taç yapraklarında uçuşup konuyor; varlıkları dingin sakinliği canlandırıyor ve hayat ile sanat arasında zarif bir uyum yaratıyor.

Kompozisyon karmaşıklık ve zarafeti mükemmel dengeliyor; çiçekler, gözün buketin zengin dokuları ve çeşitli renkleri arasında yavaşça dolaşacağı şekilde şelale gibi düzenlenmiş. Koyu arka plan, çiçeklerin zarif parlaklığını ön plana çıkarıyor; bu kontrast onların doğal canlılığını ve güzelliğini vurguluyor. Bu tablo, 18. yüzyıl Hollanda vanitas-esinli natürmort geleneğinin bir parçası olarak, çiçeklerin geçici güzelliğiyle hayatın gelip geçiciliğine ince bir gönderme yapıyor. Genel olarak, doğanın en güzel anlarının zamana dondurulmuş zengin bir kutlaması; güzellik ve ölümlülük üzerine samimi, neredeyse fısıltı gibi bir meditasyona davet niteliğinde.