Eser, geleneksel kıyafetler giymiş zarif bir figürü sergilemekte; sadelik ve zerafetin çekici bir karışımını sunmaktadır. Figürün silueti, ışık ve gölge oyunlarıyla vurgulanmış, izleyicinin dikkatini zahmetsizce çekiyor. Elbisenin yumuşak kumaşı, titiz bir fırça çalışması ile süslenmiş, altındaki sıcak cilde karşı kumaşın serinliğini hissettiriyor. Figür, belki de değerli veya lezzetli bir şey içeren küçük bir kutu tutarken, yüz ifadesi bulanık bir işleme tabi tutulmuş, izleyicinin hayal gücüne yeterince alan bırakıyor; acaba utangaç bir şekilde hazinesini mi sunuyor, yoksa sadece sakin düşüncelere dalmış bir an mı yakalanmış? Arka plan, yumuşak tonlarda boyanmış, figürün dramatik bir şekilde öne çıkmasını sağlayan etkili bir arka plan işlevi görüyor ve Fransa'nın 18. yüzyıl ev yaşamının özünü, canlılık ve incelikle dolu bir şekilde aktarır.

Fragonard'ın ustaca pasteli kullanması, daha derin bir duygusal yankı yaratıyor—her fırça darbesi dikkatlice düşünülmüş fakat keyifli bir spontaneite ile dolu. Zengin renk paleti, doğal tonlarla harmanlanmış ve daha parlak vurgularla renklendirilmiştir, sahneye sıcaklık katmakta ve bir yasemin inceliği tutmaktadır. Bu eseri izlemek, her hareketin bir hikaye anlattığı bir dünyaya taşıyor, izleyici ile konu arasındaki neredeyse fısıldayan bir diyalog yaratıyor. Bu kadınla bir bağlantı hissetmemek zor; onun duruşu ve aile atmosferi, gündelik yaşamın dokusunu örüp ördüğümüz sıradan anları düşünmeye davet ediyor.