Sahne, buzlu camdan bir peçe arkasından görülüyormuş gibi, ruhani bir nitelikle parıldıyor. Çıplak, iskelet gibi ağaçlar, bir kış öğleden sonrasının yumuşak, dağılmış ışığıyla yanan bir gökyüzüne doğru uzanıyor. Sanatçı, kompozisyonu temel alan kızıl ve kehribar dokunuşlarıyla, soğuk mavilerin ve sessiz sarıların hakim olduğu bir paleti ustalıkla kullanır. Arka plandaki binalar, ışığa karşı basitleştirilmiş formlar, genel huzur hissine katkıda bulunarak derinlik ve mesafe hissi verir.

Fırça darbeleri serbest ve etkileyicidir, görünür vuruşlar hareket ve atmosfer hissi verir, mevsimin özünü yakalar. Ön plan, gökyüzü ve ağaçların serinliğiyle ince bir kontrast yaratarak, kar veya don örtüsü altındaki toprağı andıran, daha sıcak tonlarda işlenir. Bu resim, zamanda yakalanmış bir an olan sessiz bir güzellik yayıyor; neredeyse soğuk kış havasını hissedebilir ve mevsimin nazik fısıltısını duyabilirsiniz.