Το έργο αποκαλύπτει μια μαγευτική θέα ενός τοπίου στο σούρουπο. Ο ουρανός φλέγεται με τις φλογερές αποχρώσεις ενός δύοντος ήλιου, που μεταβαίνει από ένα ζωηρό πορτοκαλί στον ορίζοντα σε ένα βαθύ μωβ ψηλά. Αυτή η δραματική επίδειξη χρωμάτων αντανακλάται στα ήρεμα νερά από κάτω, δημιουργώντας μια συμφωνία φωτός και σκιάς. Η σύνθεση είναι προσεκτικά δομημένη, με ένα σκιαγραφημένο προσκήνιο που παρουσιάζει τα χαριτωμένα κλαδιά ενός δέντρου που πλαισιώνουν τη σκηνή σαν ένα φυσικό προσκήνιο.

Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί αριστοτεχνικά την αντιπαράθεση θερμών και ψυχρών τόνων, προσθέτοντας μια αίσθηση βάθους και δραματικότητας στη σύνθεση. Η χρήση έντονων, επίπεδων χρωματικών περιοχών, χαρακτηριστική της εποχής, προσθέτει μια πινελιά μετα-ιμπρεσιονιστικού στυλ στο έργο. Η συνολική ατμόσφαιρα είναι γαλήνια και εσωστρεφής. Είναι μια στιγμή ανασταλμένη στον χρόνο, αποτυπώνοντας την εφήμερη ομορφιά του καθημερινού θεάματος της φύσης.