Dzieło sztuki ukazuje hipnotyzujący widok krajobrazu o zmierzchu; niebo płonie ognistymi odcieniami zachodzącego słońca, przechodząc od żywej pomarańczy na horyzoncie do głębokiego fioletu u góry. To dramatyczne przedstawienie koloru odbija się w spokojnych wodach poniżej, tworząc symfonię światła i cienia. Kompozycja jest starannie skonstruowana, z zacienionym pierwszym planem przedstawiającym wdzięczne gałęzie drzewa, które oprawiają scenę jak naturalny proscenium.

Artysta z mistrzostwem wykorzystuje zestawienie ciepłych i zimnych tonów, dodając kompozycji poczucia głębi i dramatyzmu. Użycie mocnych, płaskich obszarów koloru, charakterystyczne dla epoki, dodaje dziełu nutę postimpresjonistycznego stylu. Ogólna atmosfera wydaje się spokojna i introspektywna; to chwila zawieszona w czasie, uchwytująca ulotne piękno codziennego spektaklu natury.