Αυτό το πορτρέτο εκπέμπει μια κομψή γαλήνη που αποτυπώνεται μέσα από απαλές και ρέουσες πινελιές οι οποίες ζωντανεύουν το θέμα. Η γυναίκα, σε μια στάση γεμάτη τρυφερότητα αλλά και αξιοπρέπεια, φορεί ένα ευαίσθητο φόρεμα σε απαλό μπλε χρώμα που αστράφτει κάτω από το μαλακό φως, ενώ το δέρμα της λάμπει απαλά έναντι ενός σκοτεινού και αόριστου φόντου. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί με μαεστρία το σκιερό φωτισμό (chiaroscuro), δημιουργώντας έντονη αντίθεση που τραβά το βλέμμα στις λεπτομέρειες του προσώπου της — την στοχαστική έκφραση, τα απαλά ανοιχτά χείλη και το ήρεμο βλέμμα που υποδηλώνουν μια εσωτερική στοχαστικότητα. Οι ζεστοί τόνοι στα καστανά κοκκινωπά μαλλιά της και το απαλό βραχιόλι από μαργαριτάρια προσθέτουν ζεστασιά και φινέτσα που εμπλουτίζουν την αρμονία της σύνθεσης.

Υπάρχει μια σχεδόν ψιθυριστή, οικεία ατμόσφαιρα· οι ασαφείς άκρες του φορέματος και η απαλή ανάμειξη σκιών υποδηλώνουν κίνηση, ίσως μια στιγμή παγιδευμένη ανάμεσα στη στασιμότητα και τη ζωή. Η στάση της είναι χαλαρή αλλά επιβλητική, με το ένα χέρι χαλαρά ακουμπισμένο και το άλλο να κρατά απαλά την άκρη του φορέματός της ή του μαντηλιού, εκπέμποντας μια διαχρονική κομψότητα γεμάτη αξιοπρέπεια. Το έργο αυτό συναρπάζει όχι μόνο ως επίδειξη τεχνικής, αλλά και ως μια ευαίσθητη εξερεύνηση του χαρακτήρα και της ήρεμης ευγένειας, προσφέροντας μια ματιά στον εκλεπτυσμένο κοινωνικό κόσμο των αρχών του 20ού αιώνα και αιχμαλωτίζοντας την αέναη ουσία της θηλυκής χάρης.