Αυτή η σκληρή, σχεδόν κλινική απεικόνιση διαπερνά την καρδιά με την ωμή της ευαισθησία. Μια γυναίκα, αποδοσμένη με σκελετική ευθραυστότητα, στέκεται στο κέντρο, η μορφή της διχοτομείται από ένα πρόσωπο βουτηγμένο στα δάκρυα. Ένα λεπτό κολιέ από μαργαριτάρια κοσμεί τον λαιμό της, μια συγκινητική αντίθεση με την τραγωδία που εκτυλίσσεται μέσα και γύρω της. Σταγόνες, βαριές από θλίψη, πέφτουν από αυτήν, αντικατοπτρίζοντας τα δάκρυα που κυλούν στο πρόσωπό της και αυτά που πέφτουν από ένα μισοφέγγαρο στον ουρανό. Η σύνθεση είναι σχολαστικά λεπτομερής, αλλά η σκληρότητα της ασπρόμαυρης παλέτας ενισχύει το συναισθηματικό βάρος. Ο εκτεθειμένος κορμός της γυναίκας αποκαλύπτει ένα αναπτυσσόμενο έμβρυο. μια μικρή ζωή που χάθηκε τραγικά. Ένα μικρό σχήμα ξεκουράζεται από κάτω, συνδεδεμένο με μια λεπτή γραμμή ζωής. Η γύρω εικόνα οργανικών μορφών, συμπεριλαμβανομένων αυτού που φαίνεται να είναι μήτρα και διάφορα φυτά, υπογραμμίζει τα θέματα της ζωής, της απώλειας και των εύθραυστων διεργασιών του σώματος. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί μια λεπτή αλλά ισχυρή χρήση γραμμής και λεπτομέρειας για να μεταφέρει τεράστιο πόνο και θλίψη, παρέχοντας μια οικεία ματιά σε μια βαθιά προσωπική εμπειρία.