Deze rauwe, bijna klinische weergave doorboort het hart met zijn rauwe kwetsbaarheid. Een vrouw, weergegeven met een skeletachtige broosheid, staat in het midden, haar vorm verdeeld door een gezicht dat door tranen wordt overspoeld. Een delicate parelketting siert haar hals, een aangrijpend contrast met de tragedie die zich in en om haar heen ontvouwt. Druppels, zwaar van verdriet, vallen van haar af, en weerspiegelen de tranen die over haar gezicht stromen en die van een halve maan in de lucht vallen. De compositie is minutieus gedetailleerd, maar de rauwheid van het zwart-wit palet versterkt het emotionele gewicht. De ontblote torso van de vrouw onthult een zich ontwikkelende foetus; een klein leven dat tragisch verloren is gegaan. Een kleine figuur rust beneden, verbonden door een delicate levenslijn. De omliggende beelden van organische vormen, waaronder wat een baarmoeder lijkt te zijn en diverse planten, onderstrepen de thema's van leven, verlies en de kwetsbare processen van het lichaam. De kunstenaar gebruikt een subtiel maar krachtig gebruik van lijn en detail om immense pijn en verdriet over te brengen, en biedt een intieme blik op een diep persoonlijke ervaring.