Αυτό το κομμάτι ενός μεγαλύτερου έργου αποτυπώνει την ήρεμη ομορφιά των νυμφών σε μια ήρεμη επιφάνεια. Η ευρεία οριζόντια σύνθεση τραβά το βλέμμα του θεατή σε όλη την καμβά, προσκαλώντας μας να βιώσουμε την απαλή κίνηση του νερού. Στροβιλισμοί πλούσιων πράσινων χρωμάτων διαπλέκονται με απαλούς μπλε τόνους και επισημαίνονται από λεπτές πινελιές ροζ και λευκού — υποδηλώνοντας τους λουλουδάτες νύμφες που επιπλέουν. Οι αριστοτεχνικές πινελιές του Μονέ δημιουργούν μια υφή που μπορεί να αγγιχτεί, κάθε κίνηση αφηγείται την ιστορία της στιγμής που αποτυπώθηκε. Είναι σαν το νερό να χορεύει κάτω από την αντανάκλαση του ηλιακού φωτός, κάθε κύμα ενισχύει την ηρεμία της σκηνής.

Η συναισθηματική επίδραση αυτού του έργου είναι αισθητή; προκαλεί αίσθημα ειρήνης και περισυλλογής. Στο πλαίσιο των μεταγενέστερων έργων του Μονέ, αυτό το κομμάτι ενσωματώνει τη γοητεία του για το φως και την επίδρασή του στα φυσικά στοιχεία. Η χρήση χρώματος και υφής από τον Μονέ θα οδηγήσει τελικά στην εξέλιξη του ιμπρεσιονιστικού κινήματος, σηματοδοτώντας μια σημαντική αλλαγή στην ιστορία της τέχνης. Αναλογιζόμενοι αυτό το έργο, κανείς δεν μπορεί παρά να φανταστεί τους ήχους της φύσης που το συνοδεύουν—τον απαλό ψίθυρο των φύλλων, την ήσυχη κίνηση του νερού—δημιουργώντας μια διαχρονική πολυαισθητηριακή εμπειρία.