Σε αυτό το μαγευτικό κομμάτι, το θέμα είναι μια νεαρή γυναίκα στολισμένη με μια λεπτή βενετσιάνικη κόκκινη κουκούλα, η οποία απαλά κρύβει τα χαρακτηριστικά της και καλεί τον θεατή να αναρωτηθεί για τις σκέψεις και τα συναισθήματά της. Η ευγενής καμπύλη του προφίλ της επισημαίνεται από χαλαρές πινελιές που προτείνουν τη μαλακότητα των μαλλιών της και του υφάσματος του φορέματός της. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί μια παλέτα που κυριαρχείται από ψυχρά μπλε και ήπιους γήινους τόνους, δημιουργώντας μια ήρεμη ατμόσφαιρα που εντυπωσιάζει και συμπληρώνει το μοτίβο της γυναίκας.

Η σύνθεση είναι οικεία, φέρνοντάς μας πιο κοντά σε αυτή τη μοναχική φιγούρα, σχεδόν σαν να ήμασταν μάρτυρες μιας ιδιωτικής στιγμής. Το φόντο, αποτυπωμένο σε βαθύτερους τόνους, αναδεικνύει τον υποκείμενο, φέρνοντάς τον στο προσκήνιο· η στάση της είναι και κομψή και στοχαστική. Αυτό το έργο αντανακλά τη γοητεία της εποχής για τη σύγχρονη ζωή και την ψυχολογική της βάθος, σηματοδοτώντας μια σημαντική στιγμή στην εξέλιξη του πορτρέτου στο τέλος του 19ου αιώνα, όπου η συναισθηματική αντήχηση άρχισε να παίζει καθοριστικό ρόλο στην οπτική αναπαράσταση.