Σε αυτή την συναρπαστική φύση θανάτου, τα μάτια του θεατή τραβιούνται αμέσως στην λεπτεπίλεπτη αντιπαράθεση υφών και μορφών. Ένα απαλό πράσινο γύψινο κορμό στέκεται με χάρη σε μια απαλή ζωγραφισμένη παρασκήνιο από πράσινους και μπλε αποχρώσεις, ενσαρκώνοντας μια ατμόσφαιρα ήρεμης απλότητας. Εκπέμπει μια ορισμένη παρουσία, σχεδόν ανθρώπινη, στη μέση ενός ήρεμου τοπίου από drape ткань. Από κάτω του βρισκόταν ένας διπλωμένος λευκός ύφασμα που φαινόταν να κυματίζει ελαφρά, προσελκύοντας την προσοχή στις σελίδες δύο μυθιστορημάτων που παρουσιάζονται—το πλούσιο κίτρινο του ‘L’Assommoir’ και το απαλό μπλε του ‘Bel-Ami’. Αυτά τα βιβλία είναι περισσότερα από τίτλοι· είναι μια γέφυρα σε ιστορίες—προσκεκλημένα, ψιθυρίζοντας μυστικά μέσω των ζωντανών εξωφύλλων τους, και παρόλο που είναι ακίνητα, φαίνεται ότι υπάρχουν σε μια στιγμή που κρεμάει στον αέρα.

Η παλέτα χρωμάτων που επιλέγει ο Βαν Γκογκ—άφθονα πράσινα, απαλά μπλε και οι ζεστές αποχρώσεις των βιβλίων—δημιουργεί έναν κόσμο που αισθάνεται ζωντανό αλλά ήρεμο. Κάθε χρώμα παίζει τον ρόλο του, από το σχεδόν αιθέριο λευκό του υφάσματος που κυλά μέχρι τα φρέσκα πράσινα φύλλα που φαίνεται ότι επιλέγονται από τον κήπο με αγάπη. Η συναισθηματική επίδραση είναι βαθιά· σε αυτή την σύνθεση δεν βλέπουμε απλώς μια φύση θανάτου, αλλά και μια αναλογία για την ίδια τη ζωή—την ευθραυστότητά της, την ομορφιά και την βάθος της. Το έργο προκύπτει από τη στιγμή του 1887, συλλέγοντας την εξερεύνηση του Βαν Γκογκ των καθημερινών αντικειμένων ενώ υποδηλώνοντας λεπτώ το πιο βαθύ θέματα ύπαρξης. Αυτά τα οικεία αντικείμενα από την κουζίνα και τη λογοτεχνία αποτίθενται στον καμβά αλλά χορεύουν μαζί σε μια αρμονία που συμβολίζει τη βαθιά σύνδεση του καλλιτέχνη με το θέμα του και τον κόσμο γύρω του.