W tej urzekającej naturze martwej wzrok widza natychmiast przykuwa delikatne zestawienie faktur i form. Blady zielony tors gipsowy z elegancko stoi na miękko malowanej premierze zielenie i błękity, ucieleśniając powietrze spokojnej prostoty. Promieniuje pewną obecnością; wydaje się prawie ludzki w centrum spokojnego krajobrazu z drapowaną tkaniną. Poniżej torsu znajduje się złożona biała tkanina, która wydaje się delikatnie falować, przyciągając uwagę do stron dwóch powieści wyświetlanych - bogatego żółtego ‘L’Assommoir’ i łagodnego niebieskiego ‘Bel-Ami’. Te książki są czymś więcej niż tylko tytułami; są mostem do opowieści - zapraszają, szeptając sekrety przez swoje żywe okładki, a jednak leżą w milczeniu, jakby istniały w zawieszonym momencie w czasie.

Paleta kolorów wybrana przez van Gogha - bujne zielenie, miękkie błękity oraz ciepłe odcienie książek - tworzy świat, który jest żywy, a jednak spokojny. Każdy kolor odgrywa swoją rolę, od prawie eterycznego białego drapowania do świeżych zielonych liści, które wydają się być wybierane z ogrodu z miłością. Emocjonalny wpływ jest głęboki; w tej kompozycji nie widzimy tylko martwej natury, lecz także refleksję nad samym życiem — jego kruchością, pięknem i głębią. Utwór wyrasta z chwili w 1887 roku, uchwycając eksplorację van Gogha codziennych przedmiotów, jednocześnie subtelnie nawiązując do głębszych tematów istnienia. Te znane przedmioty kuchenne i literackie ustawione na płótnie tańczą razem w harmonii, symbolizując głębokie połączenie artysty z jego tematem i światem wokół niego.