Η σκηνή ξετυλίγεται με μια απαλή γαλήνη, μια ποιμενική συμφωνία ζωγραφισμένη με απαλά, σπασμένα πινελάκια. Ένα καταπράσινο λιβάδι, λουσμένο στο διάχυτο φως που μοιάζει να είναι αργά το απόγευμα, κυριαρχεί στο προσκήνιο. Το γρασίδι, μια πλούσια ταπετσαρία από πράσινα και καφέ, προσκαλεί το μάτι να περιπλανηθεί. Οι αγελάδες βόσκουν ειρηνικά, τα σχήματά τους αποδίδονται με μια χαλαρή, σχεδόν ιμπρεσιονιστική πινελιά. Πίσω τους, μια συστάδα κτιρίων, ίσως ένα χωριό ή ένα αγρόκτημα, φωλιάζει ανάμεσα σε μια οθόνη από γυμνά δέντρα, τα κλαδιά των οποίων απλώνονται προς έναν ουρανό απαλά βουρτσισμένο με αποχρώσεις ανοιχτού γαλάζιου και κρέμας. Η συνολική σύνθεση είναι ισορροπημένη, προσελκύοντας το βλέμμα του θεατή σε όλη τη σκηνή από το καταπράσινο προσκήνιο στον μακρινό ορίζοντα, δημιουργώντας μια αίσθηση βάθους και γαλήνης. Είναι ένα στιγμιότυπο της αγροτικής ζωής, μια στιγμή ηρεμίας που αποτυπώνεται με μια λεπτή πινελιά.