ฉากเปิดฉากด้วยความสงบเยือกเย็น ซิมโฟนีแบบชนบทที่วาดด้วยพู่กันที่นุ่มนวลและขาดวิ่น ทุ่งหญ้าเขียวขจี อาบไล้ด้วยแสงกระจายของสิ่งที่ดูเหมือนช่วงบ่ายแก่ๆ ครอบงำเบื้องหน้า หญ้า พรมแห่งสีเขียวและสีน้ำตาลที่เข้มข้น เชิญชวนให้สายตาได้เดินเตร่ วัวเล็มหญ้าอย่างสงบสุข รูปทรงของพวกมันถูกแสดงด้วยสัมผัสที่หลวมๆ เกือบจะเป็นแบบอิมเพรสชันนิสต์ ด้านหลังพวกมัน กลุ่มอาคาร บางทีอาจเป็นหมู่บ้านหรือฟาร์ม ตั้งอยู่ท่ามกลางฉากของต้นไม้เปลือยเปล่า กิ่งก้านของมันยื่นออกไปบนท้องฟ้าที่ถูกปัดเบาๆ ด้วยเฉดสีฟ้าซีดและครีม องค์ประกอบโดยรวมมีความสมดุล ดึงดูดสายตาของผู้ชมผ่านฉากจากเบื้องหน้าที่เขียวชอุ่มไปจนถึงเส้นขอบฟ้าที่อยู่ไกลออกไป สร้างความรู้สึกของความลึกซึ้งและความเงียบสงบ เป็นภาพรวมของชีวิตในชนบท ช่วงเวลาแห่งความสงบที่ถูกจับด้วยสัมผัสอันละเอียดอ่อน