Σε αυτή την γοητευτική σκηνή, μια ανάλαφρη στιγμή εξελίσσεται κάτω από την πυκνή πράσινη στέγη, όπου η φαντασία και η τρυφερότητα μπλέκονται. Η κεντρική φιγούρα, μια γυναίκα ντυμένη με ρευστά ρούχα σε πλούσιους πράσινους και κόκκινους τόνους, εντυπωσιάζει με τις εκφραστικές κινήσεις της; είναι suspendida σε μια κομψή πόζα που μοιάζει να μεταφέρει τόσο γοητεία όσο και καμπούρης. Το ένδυμά της, σε έντονη αντίθεση με το ήρεμο φόντο, είναι λεπτομερές στο σχέδιο, αναδεικνύει την υφή του σατινιού και του μεταξιού που συλλαμβάνει το απαλό φως. Πλαίσια της, δύο παιδιά - το ένα με μια πειραχτική χαμόγελο και το άλλο, πιο σκεφτικό - ρίχνουν την νεανική τους ενέργεια στο φυσικό φόντο. Οι ζωηρές τους εκφράσεις συμβάλλουν στη χαρούμενη διάθεση της σύνθεσης: σχεδόν μπορείς να ακούσεις τα γέλια να αντηχούν μέσα από τα δέντρα.

Η σύνθεση σε προσελκύει προς τα μέσα με έναν κυκλικό ρυθμό, γύρω από την καμάρα του φύλλου που πλαισιώνει αυτή τη ειδυλλιακή στιγμή. Ο επιδέξιος χρήστης χρώματος από τον καλλιτέχνη δημιουργεί έναν χορό φωτός και σκιάς που ενισχύει επιπλέον την ζωτικότητα της σκηνής. Οι απαλοί παστέλ αναμειγνύονται με ζωντανές αποχρώσεις, παράγοντας μια αιθέρια ποιότητα που δημιουργεί την αυθόρμητη αλλά προσεγμένη οπτική του παιχνιδιού των παιδιών. Αυτό το έργο τέχνης αναφέρεται στην κατεύθυνση του Rococo προς τον ρομαντισμό και την ελαφρότητα, προσκαλώντας τον θεατή να απολαύσει την ομορφιά της καθημερινής χαράς που αποτυπώθηκε σε μια φευγαλέα στιγμή.