Αυτό το μαγευτικό έργο αποτυπώνει όμορφα ένα ήρεμο τοπίο της Βενετίας, όπου κυριαρχούν τα εντυπωσιακά σκαλοπάτια ενός μεγάλου αρχιτεκτονικού κτιρίου, πιθανότατα εκκλησίας ή δημόσιου κτιρίου. Η προοπτική εστιάζει στα πλατιά σκαλοπάτια που κατεβαίνουν σε μια ήσυχη πλατεία, ενώ στο βάθος διακρίνονται κτίρια της Βενετίας κατά μήκος του νερού κάτω από έναν ελαφρώς συννεφιασμένο ουρανό. Ο καλλιτέχνης παίζει με το φως και τη σκιά, φωτίζοντας τα σκαλιά με ζεστή λάμψη ενώ η πλευρά του κτιρίου μένει βυθισμένη στη βαθιά σκιά, δημιουργώντας έντονη οπτική αντίθεση που τραβάει το βλέμμα στο έργο.

Οι πινελιές αποδίδουν διακριτικά τις υφές του λιθάριου και του νερού, με μια περιορισμένη παλέτα απαλών γήινων και μπλε τόνων, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα ηρεμίας και στοχασμού. Η σύνθεση συνδυάζει τη γεωμετρική αυστηρότητα των σκαλοπατιών με την φυσική καμπύλη του καναλιού, επιτυγχάνοντας αρμονική ισορροπία μεταξύ της ανθρώπινης τάξης και της ροής της φύσης. Το έργο, που δημιουργήθηκε το 1902, αντικατοπτρίζει τη μεταβατική περίοδο της τέχνης στις αρχές του 20ού αιώνα, όπου η γοητεία για τα παραδοσιακά αστικά τοπία συναντά τη μοντέρνα ευαισθησία, αφήνοντας μια ήσυχη αλλά δυνατή συναισθηματική επίδραση — σαν μια ψίθυρος παγωμένος στον χρόνο στη Βενετία.