Ο πίνακας παρουσιάζει μια εκλεπτυσμένη απεικόνιση ενός κυρίου καθισμένου σε μια λεπτή καρέκλα, εκπέμποντας μια αίσθηση ήρεμης αυτοπεποίθησης. Η ενδυμασία του άνδρα, ένα σκούρο κοστούμι σε ένα ζωντανό φόντο με λουλουδάτα μοτίβα, συμβολίζει έναν συνδυασμό τυπικότητας και σύγχρονου στιλ. Το εντυπωσιακό μουστάκι του και η σκεπτική του έκφραση προσελκύουν τους θεατές, δημιουργώντας μια φιλόξενη αλλά και μυστηριώδη ατμόσφαιρα. Οι απαλοί πινελιές αποτυπώνουν όχι μόνο την υφή των ρούχων του αλλά και τις λεπτομέρειες του λουλουδάτου ταπετσαρίας, όπου το μπλε και το πράσινο μπλέκονται αρμονικά. Είναι σαν η ατμόσφαιρα να πάλλεται από ζωή και σχεδόν μπορείς να ακούσεις τον ήχο του υφάσματος και την αναλαμπή της φλόγας του τσιγάρου που κρατά.

Όσον αφορά τη σύνθεση, η θέση του πορτραίτου είναι ελαφρώς εκτός κέντρου, επιτρέποντας μια δυναμική οπτική ροή που ενθαρρύνει το βλέμμα να παραμείνει. Η αντίθεση μεταξύ φωτός και σκιάς τονίζει τα χαρακτηριστικά του υποκείμενου, τυλίγοντάς το σε μια ζεστή λάμψη που προκαλεί νοσταλγία. Αυτό το έργο αποκαλύπτει τη δεξιοτεχνία του Renoir στη χρήση του χρώματος και του φωτός, αποκαλύπτοντας όχι μόνο τα φυσικά χαρακτηριστικά του υποκειμένου, αλλά και υποδηλώνοντας μια οικεία αφήγηση—ίσως μια στιγμή ήρεμης σκέψης ή μια πρόσκληση για διάλογο. Ιστορικά, αυτός ο πίνακας καταλαμβάνει μια σημαντική θέση στη διασταύρωση της εξέλιξης του ιμπρεσιονισμού, υπογραμμίζοντας τη σημασία της ατομικότητας και της προσωπικότητας στο πορτρέτο, ξεχωρίζοντας από προηγούμενες αυστηρές απεικονίσεις. Μπορείς σχεδόν να αισθανθείς τον παλμό του Παρισιού στα τέλη του 19ου αιώνα μέσα σε αυτό το πλαίσιο.