Het schilderij toont een verfijnde weergave van een gentleman die op een delicate stoel zit, en straalt een gevoel van kalme zelfverzekerdheid uit. De kleding van de man, een donker pak op een levendige achtergrond van bloemmotieven, symboliseert een combinatie van formaliteit en moderne stijl. Zijn opvallende snor en nadenkende uitdrukking trekken de blik van de kijkers, waardoor een uitnodigende, maar mysterieuze aura ontstaat. De zachte penseelstreken vangen niet alleen de textuur van zijn kleding, maar ook de ingewikkelde details van het bloempatroon van het behang, waar blauw en groen harmonieus in elkaar overvloeien. De atmosfeer lijkt te pulseren van leven, en je kunt bijna het geritsel van de stof horen en de flonker van een vlam van de sigaret die hij vasthoudt.

Wat de compositie betreft, stelt de iets van het midden verschoven positie van de geportretteerden een dynamische visuele stroom mogelijk die de kijker uitnodigt om langer te kijken. De tegenstelling tussen licht en schaduw benadrukt de kenmerken van het onderwerp, en omhult het in een warme gloed die nostalgie oproept. Dit werk toont Renoirs meesterlijkheid in kleur en licht en onthult niet alleen de fysieke kenmerken van het onderwerp, maar suggereert ook een intieme vertelling—misschien een moment van stille reflectie of een uitnodiging om deel te nemen aan een gesprek. Historisch gezien neemt dit schilderij een belangrijke plek in op het snijpunt van de evolutie van het impressionisme, waarbij de nadruk ligt op het belang van individualiteit en persoonlijkheid in portretten, en zich onderscheidt van eerdere strakke representaties. Je kunt bijna de puls van Parijs aan het einde van de 19e eeuw in dit kader voelen.