Το έργο τέχνης αποτυπώνει ένα ήρεμο τοπίο, όπου ο θεατής μεταφέρεται σε έναν κόσμο ηρεμίας και απαλής ομορφιάς. Στο προσκήνιο, μια γυαλιστερή επιφάνεια νερού αποτυπώνει τις αποχρώσεις του ουρανού από πάνω, δημιουργώντας ισορροπία και αρμονία. Πλούσια δέντρα σε διάφορες αποχρώσεις πράσινου και καφέ σημειώνουν τη σκηνή, το φύλλωμά τους φαίνεται να αγκαλιάζεται από μια απαλότητα που υποδηλώνει μια ελαφριά αύρα. Ο ορίζοντας εκτείνεται ευρέως, προσελκύοντας το βλέμμα προς την απόσταση όπου ο ουρανός συναντά τη γη. Η παλέτα κυριαρχείται από απαλούς τόνους, με ψίθυρους ροζ και πορτοκαλί να υποδεικνύουν την πτώση της ημέρας, προσφέροντας ζεστασιά ακόμη και στην ήρεμη κατάσταση της. Η συνολική αίσθηση είναι ηρεμία και στοχασμός.

Η τεχνική του πινελιού είναι εκφραστική αλλά εκλεπτυσμένη, ο καλλιτέχνης ενσωματώνει επιδέξια στρώματα χρώματος για να δώσει υφή και βάθος. Τα σύννεφα πάνω από το κεφάλι περιστρέφονται σε απαλά μοτίβα, θυμίζοντας την αρχαία λάμψη ενός καλοκαιριού, προσδίδοντας συναισθηματικό βάρος στο κομμάτι; σχεδόν μπορεί να νιώσει κανείς την ηρεμία που αιωρείται στον αέρα. Αυτό το έργο μιλά για την έλευση της σχολής Barbizon, που τιμάται για την εστίαση της στο φυσικό και την αγάπη της για την ύπαιθρο. Αυτή η ζωγραφιά αποτελεί παράδειγμα μιας στιγμής που παγώνει στο χρόνο, όπου ο θεατής μπορεί να ξεφύγει στη φύση, επιτρέποντας σκέψεις να κυλούν όπως το απαλό νερό, και να αναπνεύσει το πνεύμα μιας ήσυχης βραδιάς.