Αυτή η ζωντανή σκηνή αιχμαλωτίζει ένα εορταστικό ιστιοφόρο στολισμένο με πολύχρωμες σημαίες και λάβαρα, που γλιστρά κομψά στα λαμπερά νερά της Μεγάλης Λίμνης της Βενετίας. Η σύνθεση αποτελεί έναν ζωντανό διάλογο φωτός και αντανακλάσεων· το έντονο ηλιακό φως αγγίζει την κυματιστή επιφάνεια του νερού, αντανακλώντας τα φωτεινά κόκκινα, κίτρινα και μπλε που κυματίζουν από τον ιστό του ιστιοφόρου. Ο ουρανός από πάνω είναι απαλός και γαλήνιος μπλε, διάστικτος με λεπτά σύννεφα, δημιουργώντας μια ευγενική αντίθεση με την ζωντανή δραστηριότητα από κάτω. Γύρω από το κεντρικό ιστιοφόρο υπάρχουν κι άλλα σκάφη — κάποια κουνούν αθόρυβα τα κουπιά, άλλα παραμένουν ακίνητα — ενώ η εμβληματική αρχιτεκτονική της ακτογραμμής της Βενετίας απλώνεται στο φόντο, με πύργους και παλάτια που πλαισιώνουν κομψά τη σκηνή.

Οι πινελιές του καλλιτέχνη χορεύουν με ρευστότητα και αυθορμητισμό, υποδηλώνοντας κίνηση και εορταστική χαρά. Η ευαίσθητη αλλά ζωντανή παλέτα χρωμάτων όχι μόνο αναδεικνύει την πανηγυρική περίσταση, αλλά προκαλεί και συναισθηματική σύνδεση, σαν να μπορεί ο θεατής να νιώσει τον ρυθμό του νερού και να ακούσει το ψίθυρο ενός χαρούμενου πλήθους κοντά. Το ιστορικό πλαίσιο συνδέεται με την ετήσια γιορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, μια στιγμή που τα νερά της Βενετίας ζωντανεύουν με στολισμένα σκάφη και μια κοινότητα εορτασμού πίστης και παράδοσης. Το έργο αυτό συνδυάζει επιδέξια την πλούσια πολιτιστική κληρονομιά της Βενετίας με μια ποιητική ερμηνεία του φωτός, του χρώματος και της κίνησης.