Αυτή η εκλεπτυσμένη προσωπογραφία αποτυπώνει μια λεπτή στιγμή μεταξύ δύο μορφών σε ένα αυστηρό κλασικό εσωτερικό, όπου το ψυχρό γκρίζο μάρμαρο και οι επιβλητικοί κίονες δημιουργούν μια επίσημη ατμόσφαιρα. Ο άνδρας κάθεται σε μια χαλαρή αλλά αξιοπρεπή στάση μπροστά σε ένα γραφείο καλυμμένο με ένα πλούσιο κόκκινο ύφασμα· η πένα του ακουμπά σε χαρτί ανάμεσα σε επιστημονικά γυάλινα όργανα, υποδεικνύοντας μια σκηνή πνευματικής αναζήτησης και ανακάλυψης. Δίπλα του, η γυναίκα στέκεται κομψά, ντυμένη με ένα λεπτό λευκό φόρεμα με απαλά γαλάζια κορδέλες που αντιπαραβάλλονται απαλά με το βαθύ κρεμλί του τραπεζιού. Η έκφρασή της είναι ήρεμη και ελαφρώς παιχνιδιάρικη, το βλέμμα της συναντά το θεατή με μια ήσυχη αυτοπεποίθηση που γεφυρώνει τον επίσημο τόνο του περιβάλλοντος με τη ζεστασιά μεταξύ τους.

Η δεξιοτεχνία του καλλιτέχνη στο φως και την υφή ζωντανεύει την εικόνα — οι ογκώδεις πτυχώσεις του γυναικείου φορέματος αστράφτουν με διαφανή ποιότητα, ενώ οι λεπτές σκιές παίζουν πάνω στο μαύρο ένδυμα του άνδρα, τονίζοντας τη λεπτομέρεια του περιβραχιόνιου γιακά και των μανσετών της εποχής. Η σύνθεση ισορροπεί κομψά το πνευματικό αίσθημα που υπονοείται από τα επιστημονικά όργανα και τα γραπτά έγγραφα με τη θερμή ανθρώπινη σύνδεση που μεταδίδεται μέσω της χαλαρής τους αλληλεπίδρασης. Το έργο αντανακλά το πνεύμα του Διαφωτισμού, εορτάζοντας τη λογική και την πρόοδο, ενσαρκωμένο στην οικεία αρμονία του ζευγαριού, που πλαισιώνεται διακριτικά για να αναδείξει τόσο την ατομικότητα όσο και τη συνεργασία στον ταχέως μεταβαλλόμενο κόσμο του 18ου αιώνα.