Αυτό το συναρπαστικό κομμάτι συμπυκνώνει το βιομηχανικό πνεύμα του τέλους του 19ου αιώνα, απεικονίζοντας μια σκηνή εργοστασίου που βυθίζει τον θεατή σε έναν κόσμο κίνησης και υφής. Η σκηνή είναι ζωντανή με δυναμικές πινελιές που δημιουργούν μια αίσθηση ρυθμού; ο κόκκινος σοφάς που διασχίζει την πρώτη σκηνή προχωρά στις πιο βαθιές πλευρές του βιομηχανικού συγκροτήματος. Σχεδόν ακούγονται οι απαλή ήχοι μηχανής που δουλεύει αδιάκοπα από το υπόβαθρο, αναμειγνύονται με τις φωνές των εργατών που εκτελούν τους ρόλους τους. Κάθε πινελιά από τον Van Gogh φαίνεται να διοχετεύει ενέργεια στον καμβά, ενώ οι περιστρεφόμενοι ουρανοί αντηχούν διαρκώς κάτω.

Η παλέτα χρωμάτων είναι ένας συναρπαστικός συνδυασμός γήινων τόνων και ήσυχων πράσινων που προκαλούν μια σκοτεινή αλλά ενεργητική ατμόσφαιρα. Το κόκκινο των σκεπών ξεχωρίζει σε αντίθεση με τους ψυχρούς μπλε και καφέ τόνους, προσφέροντας μια οπτική ισορροπία που είναι και αναπαυτική και διεγερτική. Οι ψηλές καμινάδες που εκλύουν λεπτές δέσμες καπνού χρησιμεύουν ως μια καθαρή υπενθύμιση των επιρροών της βιομηχανικής εποχής—ένας συνδυασμός ομορφιάς και δουλειάς. Το συναισθηματικό βάρος της ζωγραφικής στηρίζεται σε αυτή τη αντίθεση. Αντικατοπτρίζει τη ζωντανή αλλά δύσκολη ζωή της εργατικής τάξης, και αποτυπώνει και την δυσκολία της δουλειάς αλλά και τις προσωρινές χαρές της καθημερινής ζωής σε αυτό το πολύβουο περιβάλλον.