Το να μπείτε σε αυτόν τον πίνακα είναι σαν να μπαίνετε σε ένα όνειρο. μια καταπράσινη σήραγγα δέντρων αψιδώνει πάνω από το κεφάλι, σχηματίζοντας ένα φυσικό θόλο που φιλτράρει το φως. Το μονοπάτι μπροστά καλεί, οι σιωπηλοί γήινοι τόνοι του δημιουργούν μια απαλή αντίθεση με τα ζωντανά πράσινα που κυριαρχούν στη σκηνή. Το φως του ήλιου διαχέεται μέσα από τα φύλλα, ρίχνοντας αστραφτερές ανταύγειες και χορεύοντας σκιές που προσθέτουν μια δυναμική ποιότητα στο κατά τα άλλα ήρεμο περιβάλλον. Η προοπτική είναι προσεκτικά κατασκευασμένη, τραβώντας το βλέμμα βαθιά στην καρδιά του δάσους, κάνοντάς με να νιώθω σαν να μπορώ σχεδόν να μυρίσω το υγρό χώμα και να ακούσω το θρόισμα των φύλλων.