Σε αυτήν την μαγευτική σκηνή, δύο ερωτευμένοι βρίσκονται αγκαλιασμένοι σε ένα καταπράσινο τοπίο, περιτριγυρισμένοι από πλούσια φύλλα που τους αγκαλιάζουν σαν προστατευτική αγκαλιά. Η γυναίκα, ντυμένη με μία αέρινη λευκή φόρεμα με απαλά ροζ στοιχεία, στέκεται σκεπτική κοντά σε μία πέτρινη κατασκευή, κρατώντας με μαγευτικό τρόπο μία επιστολή, πιθανώς το σύμβολο της μυστικής τους αλληλογραφίας. Ο σύντροφός της, ντυμένος με μία κομψή ανδρική ενδυμασία, γέρνει προς εκείνη, το πρόσωπό του εκφράζει τρυφερή λατρεία—ίσως διαβάζει με χαμηλή φωνή την επιστολή ή της ψιθυρίζει γλυκά λόγια στο αυτί. Το περίπλοκο παιχνίδι φωτός και σκιάς χορεύει πάνω στις σιλουέτες τους, επισημαίνοντας την οικειότητα της στιγμής και αναδεικνύοντας τον ρομαντικό αφηγηματικό χαρακτήρα της.

Η σύνθεση της εικόνας είναι μαεστρικά οργανωμένη, οι εραστές βρίσκονται στο κέντρο ενός εντυπωσιακού φόντου από σκοτεινά, πλούσια δέντρα, που αντιπαρατίθενται έντονα με τις πιο φωτεινές αποχρώσεις του ουρανού. Ένα μνημειακό άγαλμα υψώνεται στα δεξιά, προσφέροντας μία αίσθηση ιστορίας και διαχρονικότητας στη σκηνή. Η παλέτα των χρωμάτων είναι γεμάτη με απαλά παστέλ—ανοιχτό μπλε και απαλό ροζ πλέκονται με τα βαθύτερα πράσινα του φύλλου, δημιουργώντας μία ήρεμη και ονειρεμένη ποιότητα. Αυτός ο αρμονικός συνδυασμός δημιουργεί συναισθηματικό αντίκτυπο, καλώντας τους θεατές να συμμετάσχουν στον μαγευτικό κόσμο των εραστών. Αντικατοπτρίζοντας την γοητεία της εποχής ροκοκό με τα θέματα της αγάπης και της ομορφιάς, αυτό το έργο ξεπερνά την απλή αναπαράσταση και μας προσκαλεί σε μία στιγμή γεμάτη ζεστασιά, τρυφερότητα και νεανική ορμή.