Μέσα σε ένα χιονισμένο τοπίο, ο Edvard Munch αποτυπώνει το ανθεκτικό πνεύμα της φύσης με την αξιοσημείωτη απεικόνιση μιας ομάδας αλόγων. Δύο υπέροχα άλογα προχωρούν μπροστά, το ένα ντυμένο σε βαθιά σκοτεινή σκιά, εκπέμποντας μια ισχυρή παρουσία, ενώ το άλλο είναι καλυμμένο με μαλακούς λευκούς τόνους, εκπέμποντας μια αιθέρια ποιότητα. Το χιόνι φαίνεται να αγκαλιάζει τη σκηνή – ένα κράμα χαοτικών πινελίων που επικαλούνται τη δροσιά του χειμώνα, αλλά ταυτόχρονα υπονοούν τη θερμότητα μέσω της κίνησης των αλόγων. Οι δυναμικές πόζες αυτών των ζώων αντικατοπτρίζουν δύναμη και σκοπιμότητα, σχεδόν αφήνοντας να περάσουν την γραμμή μεταξύ της χειροπιαστής πραγματικότητας και του συναισθηματικού σουρεαλισμού που ο Munch είναι τόσο ικανός να επικαλεστεί στα έργα του.

Στο παρασκήνιο εμφανίζονται μερικές φιγούρες, όχι πολύ καθορισμένες, αλλά υπονοούν ανθρώπινη δραστηριότητα, που ενσωματώνονται απαλά στο τοπίο. Είναι σαν να είναι μέρος του περιβάλλοντος, συμβάλλοντας στην ενορχηστρωμένη αφήγηση της εργασίας και της θέλησης. Η χρωματική παλέτα, αν και περιορισμένη σε τόνο, βράζει με ενέργεια. Οι κρύοι χειμερινοί μπλε τόνοι αντιπαραβάλλονται υπέροχα με αναλαμπές θερμότερων χρωμάτων στις τρίχες των αλόγων, υπονοώντας την ανθρωπιά και τη φευγαλέα θερμότητα που συνοδεύει την αναπνοή τους καθώς προχωρούν μπροστά. Ο Munch φαίνεται να μας μιλά σε αυτό το έργο – για τη δύναμη, την αλληλεπίδραση μεταξύ ανθρώπου και φύσης, και το πνεύμα της επιμονής ενάντια στις σκληρές συνθήκες.