Το έργο περιβρέχει τον θεατή σε έναν μαγευτικό κόσμο που συγχωνεύει αρχαία κτίσματα με μυθολογική μεγαλοπρέπεια. Δομές που θυμίζουν μεσοαμερικανικούς ναούς αναδύονται ανάμεσα σε στροβιλισμένα νερά και αέρα, προκαλώντας τις ισχυρές δυνάμεις της φύσης. Οι ζωντανές μπλε και αιθέριες λευκές αποχρώσεις κυριαρχούν στην παλέτα, δημιουργώντας μια ονειώδη ατμόσφαιρα που μπορεί να γίνει αισθητή καθώς περιηγείστε μέσα από έναν ξεχασμένο πολιτισμό.

Η δραματική σύνθεση, που χαρακτηρίζεται από γωνιακές δομές που έρχονται σε αντίθεση με τα ρευστά κύματα, ανάβει μια αίσθηση κίνησης και συναισθημάτων. Κάθε στοιχείο φαίνεται ζωντανό, σαν να τα ιερά είναι παγιδευμένα σε μια στιγμή ταραχής. Τα κύματα χτυπούν τη βάση των κτισμάτων, ενισχύοντας την επείγουσα ανάγκη και τη δυναμική της σκηνής. Αυτή η συναισθηματική επίδραση μιλάει για την αλληλεπίδραση ανάμεσα στην ανθρωπότητα και τις ισχυρές δυνάμεις της γης, περικλείοντας τον αιώνιο αγώνα ενάντια στη φύση. Έτσι, το έργο προσκαλεί ήπια σε ενδοσκόπηση σχετικά με τη σύνδεσή μας με την ιστορία και τον φυσικό κόσμο, ηχεί με θέματα απώλειας και ανθεκτικότητας που αντηχούν σε ολόκληρη την ανθρώπινη εμπειρία.