Η σκηνή ξετυλίγεται με σιωπηλή ένταση. Ένας πολυνησιακός κόσμος που αποδίδεται σε ζωηρούς τόνους. Ο αέρας φαίνεται γεμάτος από το άρωμα των τροπικών. Τρεις γυναίκες καταλαμβάνουν το προσκήνιο, η καθεμία πιασμένη σε μια στιγμή περισυλλογής. Μία, ντυμένη με ένα μπλε παρεό, στέκεται με συγκροτημένη εμφάνιση, ενώ άλλες δύο κάθονται, τα σώματά τους υποδηλώνουν μια χαλαρή οικειότητα. Μια μικρή ομάδα κοτόπουλων τσιμπούν στο έδαφος, αγνοώντας το ανθρώπινο δράμα που εκτυλίσσεται γύρω τους. Το φόντο αποκαλύπτει μια απλή κατοικία, η κατασκευή της οποίας απηχεί τα φυσικά υλικά του νησιού, με μια άλλη γυναίκα να κάθεται στην πόρτα, που φαίνεται να παρατηρεί. Ήπιοι λόφοι υψώνονται στην απόσταση, τα σιωπηλά τους χρώματα παρέχουν ένα απαλό αντίστιγμα στη ζωντάνια του προσκηνίου. Οι τολμηρές πινελιές του καλλιτέχνη και η πεπλατυσμένη προοπτική δίνουν στη σκηνή μια ονειρική ποιότητα. Τα χρώματα είναι τολμηρά, τα πράσινα, τα μπλε και οι πινελιές του ροζ δημιουργούν μια ζωντανή αλλά ειρηνική ατμόσφαιρα.