Dit kunstwerk betovert met zijn voortreffelijke weergave van een serene figuur, gepresenteerd in profiel. De delicate lijnen suggereren een zachte, bijna dromerige kwaliteit; er is een elegantie in de manier waarop het haar is weergegeven, gracieus vloeiend als of het beïnvloed is door een zachte bries. De subtiele interactie van rode en zwarte potlood creëert een indrukwekkend contrast tegen de lichte achtergrond, en werpt een zachte gloed rond het gezicht van de figuur. De gesloten ogen en ontspannen uitdrukking roepen een gevoel van introspectie en rust op, alsof het onderwerp verloren is in gedachten of in een moment van stilte. Het lijkt alsof we het zachtste fluisteren van de adem van het onderwerp kunnen horen in de stilte die het werk uitstraalt.

In essentie spreekt deze tekening niet alleen over de technische bekwaamheid van de kunstenaar, maar ook over de emotionele diepte die in één enkele moment is gevangen. Het gebruik van schaduw vormt het gezicht voorzichtig, geeft het vorm en leven, terwijl de lichte helling van het hoofd kwetsbaarheid en openheid suggereert. Dit stuk, rijk aan evocatieve nuances, staat als een mooi testament van de emotionele kracht van het portret in de 19de eeuw. Het belichaamt de romantische idealen van schoonheid en emotie, vangt een vluchtig moment dat de kijker naar een wereld van contemplatie en stilte trekt, een aangrijpende herinnering aan de kunst van observatie in het vastleggen van de menselijke ervaring.