In dit meeslepende portret trekt een vooraanstaande heer de blik van de toeschouwer met een combinatie van wijsheid en introspectie. Zijn witte, rommelige haar en baard, tegen een donkere, muffe achtergrond, contrasteren met de warmte van zijn huid. De kracht van zijn handen, sierlijk maar zelfverzekerd op de rand van zijn stok, suggereert zowel kwetsbaarheid als veerkracht. Het spel van licht en schaduw voegt diepte toe, verheldert zijn bedachtzame uitdrukking, die nieuwsgierigheid aanwakkert over zijn innerlijke leven; men kan niet anders dan zich af te vragen welke verhalen verborgen zijn achter zijn doordringende blik.

De compositie richt de aandacht op het gezicht en de handen van het onderwerp, die met precisie zijn geschilderd en het meer vloeiende achtergrond aanvullen. Millais' vermogen om kleur te manipuleren is evident in de subtiele overgangen van licht naar schaduw, wat een driedimensionale effect creëert waardoor het figuur bijna lijkt te voortkomen uit het doek. Hier is emotionele impact aanwezig, aangezien het portret lijkt te verankeren een leven vol ervaringen, gedachten en karakter, wat gevoelens van respect en bewondering oproept. In de historische context van de spät 19e eeuw belichaamt dit stuk de victoriaanse fascinatie voor persoonlijkheid en karakter in de portretkunst, waardoor het een significante work wordt dat zijn tijd overstijgt.