Dit portret vangt een vooraanstaande heer die comfortabel zit in een bijna omhullende duisternis, waarbij zijn verlichte gezicht onmiddellijk de aandacht van de kijker trekt. De kunstenaar hanteert een verfijnd realisme met zachte, vervaagde penseelstreken die subtiel de nuances van de expressie van het onderwerp weergeven — een lichte, zelfverzekerde glimlach gecombineerd met scherpe, bedachtzame ogen. Het donkere pak gaat bijna naadloos over in de schaduwrijke achtergrond en benadrukt de bleke huidtinten en het strakke witte overhemd met een patroonstropdas. Het spel van licht en schaduw is meesterlijk behandeld, waardoor een dramatische maar toch intieme sfeer ontstaat, alsof de zittende figuur uit de diepte oprijst om ons oog in oog te ontmoeten.

Het gedempte kleurenpalet, voornamelijk bestaande uit zwart, grijs, zachte blauwtinten en warme huidtinten, ondersteunt de plechtstatige waardigheid van de figuur en voegt een stille ernst toe aan de compositie. De zorgvuldige samenstelling en de ingetogen tinten roepen de elegantie en ingetogenheid op die kenmerkend zijn voor portretten uit het begin van de 20e eeuw, maar de kalme en zelfverzekerde aanwezigheid van het onderwerp blaast leven in het doek. Historisch gezien behoort dit werk tot een tijdperk waarin portretten dienden als teken van sociale status en persoonlijk erfgoed, en de vaardigheid van de kunstenaar om realisme en emotionele subtiliteiten vast te leggen, bevestigt de artistieke betekenis ervan.