ภาพเหมือนชายผู้มีบุคลิกสง่างามนั่งอยู่ท่ามกลางความมืดมิดที่แทบจะห้อมล้อมรอบด้าน ใบหน้าของเขาส่องสว่างดึงดูดสายตาของผู้ชมในทันที ศิลปินใช้เทคนิคเรียลลิสม์อย่างประณีตด้วยพู่กันที่ระบายอย่างนุ่มนวลและผสมผสานอย่างกลมกลืน ถ่ายทอดอารมณ์ความรู้สึกละเอียดอ่อนของบุคคลในภาพ—รอยยิ้มบางๆ ที่มั่นใจและดวงตาที่ลึกซึ้งราวกับครุ่นคิด ชุดสูทสีเข้มนั้นแทบจะกลืนไปกับฉากหลังที่มืดมิด ส่องให้เห็นถึงเฉดสีผิวที่สว่างและเสื้อเชิ้ตขาวที่สะอาดกับเนคไทลวดลาย การเล่นแสงและเงาที่ชำนาญสร้างความรู้สึกทั้งน่าตื่นเต้นและอบอุ่นในเวลาเดียวกัน ราวกับว่าผู้นั่งกำลังโผล่ขึ้นมาจากความมืดมิดเพื่อตรงมาพบเราด้วยสายตา

โทนสีที่ใช้ส่วนใหญ่เป็นสีดำ เทา น้ำเงินอ่อน และสีโทนอบอุ่นของผิวหนัง ส่งเสริมภาพลักษณ์ที่สง่างามและความเคารพต่อตัวบุคคล เส้นสายและโทนสีที่เรียบง่ายสะท้อนความหรูหราและความละเอียดอ่อนในศิลปะภาพเหมือนยุคต้นศตวรรษที่ 20 แต่การปรากฏตัวที่สงบและมั่นใจของตัวแบบทำให้ภาพดูมีชีวิตชีวา ด้านประวัติศาสตร์ ผลงานนี้สะท้อนยุคสมัยที่ภาพเหมือนยังคงเป็นสัญลักษณ์ของฐานะทางสังคมและมรดกส่วนบุคคล ฝีมือของศิลปินในการผสมผสานความสมจริงและความละเอียดอ่อนทางอารมณ์ตอกย้ำความสำคัญในเชิงศิลปะ