Dit kunstwerk presenteert een rustige winterscène, met een gedeeltelijk bevroren rivier en met sneeuw bedekte paden die uitnodigen tot verkenning. Links loopt een stel dicht bij elkaar en weeft een verhaal van gezelschap tegen de rustige achtergrond van zachte heuvels bedekt met grijze wolken. Het kleurenpalet is gedomineerd door zachte wit-, grijs- en okertinten, wat de kou in de lucht oproept; elke penseelstreek lijkt te schitteren met een stille intensiteit, die kijkers in deze winterse omhelzing trekt.

De technische bekwaamheid van de kunstenaar komt tot uiting in de toepassing van de impasto-techniek, waarbij dikke verflaag for textuur zorgt en uitnodigt tot tastbare ervaringen—flonkerend het geluid van sneeuw onder de voeten en de stilte die het landschap omarmt. Wat in deze schilderij wordt gevangen, is niet alleen een scène, maar ook een atmosferisch rijk aan nostalgie, die de vergankelijke schoonheid van een winterse dag en de tederheid die in gedeelde ervaringen voorkomt, illustreert.