Kijk, een tafereel van oude grootsheid ontvouwt zich voor ons; de brandende woestijnzon baadt de verweerde steen in een warm, goudkleurig licht. De kunstenaar legt op meesterlijke wijze de essentie van een vervlogen tijd vast. We zien de majestueuze sfinxen, hun stille blik gericht op een verre horizon. De compositie leidt het oog over een serene poel, die de uitgestrektheid van de hemel weerspiegelt. De texturen zijn tastbaar: de ruw bewerkte steen van de sculpturen contrasteert met het gladde wateroppervlak. De penseelstreken van de kunstenaar portretteren vakkundig het spel van licht en schaduw, waardoor de sfeer van tijdloosheid wordt versterkt. Een enkele palmboom verrijst als een wachter en voegt een vleugje leven toe aan het verder steenachtige landschap. Het gedempte palet roept een gevoel van mysterie en contemplatie op en nodigt de toeschouwer uit om zich de verhalen voor te stellen die in deze oude ruïnes besloten liggen, wellicht gefluisterd door de wind of gedragen door de zachte stroming van de Nijl.