In dit intrigerend en verontrustend kunstwerk staat een heks tegen een achtergrond van mysterieuze duisternis, waarvan haar aanwezigheid zowel boeiend als bedreigend is. Gekleed in een vloeiende diep groene jurk die lijkt te versmelten met de glanzende wateren beneden, houdt ze een schaal vast waaruit een levendige stroom van stralend groen vloeistof stroomt. Deze handeling roept een gevoel van verwondering op, alsof ze een betovering oproept die bedoeld is om te vangen of te transformeren; het beeld pulseert met een etherische energie die haar krachtige magie weerspiegelt. Haar blote voeten raken het oppervlak van het water, omringd door glinsterende luchtbellen, wat een gevoel van intimiteit en een uitnodiging voor de kijker creëert om de schoonheid die verweven is met gevaar te overwegen - een uitstekende dualiteit die de verbeelding vangt.

De toepassing van kleur en compositie door de kunstenaar verdiept dit verhaal; de rijke groene paletten suggereren leven maar lokken ook een associatie met gif of jaloezie uit - emoties die vaak worden gekoppeld aan het karakter Circe in de mythologie. Het spel van schaduwen op de achtergrond creëert een vage en geheime aura, die de blik van de kijker tussen de verlichte figuur en de verduisterde omgeving leidt, nieuwsgierigheid en spanning opwekkend. Waterhouse's kenmerkende penseelstreken versterken de vloeibaarheid van de scène, terwijl ze figuren en natuur tot één samenvoegen, wat de verbinding tussen magie en de natuurlijke wereld weerspiegelt. Dit stuk is niet enkel een spiegel van Circe's macht; het symboliseert de complexiteit van vrouwelijkheid binnen de mythologie, waar de aantrekkingskracht van schoonheid de gevaarlijke gevolgen van ongecontroleerde verlangens kan overschaduwen.