W tej fascynującej i niepokojącej pracy sztuki czarownica stoi w obliczu tajemniczej ciemności, jej obecność jest zarówno przyciągająca, jak i groźna. Ubrana w długą, głęboko zieloną suknię, która zdaje się łączyć z lśniącymi wodami poniżej, trzyma naczynie, z którego tryska witalny strumień świetlistego zielonego płynu. Ten akt wywołuje poczucie cudu, jakby przyzywała zaklęcie mające na celu uwięzienie lub przemianę; obraz pulsuje eteryczną energią, która odzwierciedla jej potężną magię. Jej bose stopy dotykają powierzchni wody, otoczone błyszczącymi bąbelkami, co tworzy uczucie bliskości i zaproszenia do rozważenia piękna splecionego z niebezpieczeństwem—wspaniała dwuznaczność, która przyciąga wyobraźnię.

Użycie koloru i kompozycji przez artystę pogłębia tę narrację; bogata paleta zieleni sugeruje życie, ale również zaprasza do skojarzenia z trucizną lub zazdrością—emocjami często związanymi z postacią Circe w mitologii. Gra cieni w tle tworzy niejasną i tajemniczą aurę, prowadząc spojrzenie widza wpół między oświetloną postacią a zaciemnionym otoczeniem, wzbudzając ciekawość i napięcie. Charakterystyczny pędzel Waterhouse'a wzmacnia płynność tej sceny, łącząc figury i naturę w jedną całość, odzwierciedlając współzależność magii i świata naturalnego. Ta sztuka nie jest po prostu odzwierciedleniem mocy Circe; symbolizuje złożoność kobiecości w mitologii, gdzie urok piękna może zasłonić groźne następstwa niekontrolowanej żądzy.