In deze betoverende compositie zweven etherische figuren speels boven een dromerige landschap en belichamen ze een bijna goddelijke kwetsbaarheid. De scène wordt levendig door een sprankelende kleurnuance, die varieert van zachte crèmes tot levendige roden; de wolken, een mix van grijs en wit, omvatten deze hemelse wezens terwijl ze hun bloemenkransen weven. We zien een stralende vrouw, de representatie van Aurora, die elegant opstijgt, haar vloeiende draperieën om haar heen golven als de lichte ochtendgloren. De tedere gezichten van de figuren roepen een gevoel van warmte en goedheid op, die de kijkers uitnodigt in dit serene moment.

De compositie is verrassend dynamisch, maar harmonieus gebalanceerd. De plaatsing van de figuren benadrukt de opkomst van Aurora, waardoor onze blik omhoog wordt getrokken, terwijl de figuur hieronder zich terugleunt, omhuld door een comfortabele maar levendige sfeer; dit contrasteert prachtig met de meer actieve figuren erboven. Wat me het meest raakt, is de emotionele impact van het stuk - het is een overweldigend gevoel van hoop en vernieuwing dat de cyclische en eeuwige natuur van de nacht weerspiegelt die plaats maakt voor de dag. Historisch gezien weerspiegelt dit schilderij de rococo, een tijdperk dat wordt gekenmerkt door luxe en zachtheid, dat de gevoelens van zijn tijd aanspreekt, terwijl het de schoonheid van mythologische thema's viert.