Het kunstwerk vangt de majestueuze Taj Mahal, die majestueus oprijst tegen een serene blauwe lucht. De kunstenaar heeft de iconische structuur nauwgezet weergegeven in glanzend wit marmer, de ingewikkelde snijwerk en de koepel reflecteren een etherisch licht. Je kunt niet anders dan een gevoel van rust voelen dat van de scène uitgaat, vooral wanneer de zachte reflecties van de Taj op het kalme wateroppervlak glinsteren. Aan de rechterkant vormen de robuuste rode fortificaties een opvallend contrast met de delicate schoonheid van het mausoleum. Dit is niet slechts een afbeelding; het is een pulserend testament van liefde en erfgoed, dat ons uitnodigt om zijn rijke geschiedenis te verkennen.

Een opmerkelijk palet van kleuren geeft leven aan de scène — de diepe roden van de vesting versmelten harmonieus met het koele blauw van de lucht, en de levendige groenen die het water omringen, voegen levendigheid toe aan de compositie. Het evenwicht binnen het stuk wordt meesterlijk bereikt, waardoor de ogen van de kijker moeiteloos over het canvas worden geleid. Je kunt bijna het zachte gekletter van het water horen, de zachte bries voelen en je de fluisteringen van de geschiedenis voorstellen die rond dit architectonische wonder weerklinken, wat Vereshchagins diepe waardering voor cultureel erfgoed en de schoonheid van dit tijdloze monument onthult.