De scène barst los met de rauwe, ongetemde kracht van de natuur; een waterval stort zich in een kolkende rivier en baant zich een weg door een ruig landschap. De kunstenaar legt op meesterlijke wijze de energie van het water vast, de spetters en het schuim worden weergegeven met een dynamische penseelstreek die bijna tastbaar aanvoelt. De compositie is dramatisch, met het oog dat naar beneden wordt geleid langs het kletterende water, langs ruwe rotsen en naar een ver afgelegen dorpje genesteld in de bergen onder een sombere lucht. Het kleurenpalet wordt gedomineerd door koele tonen; de grijstinten en blauwtinten van het water en de lucht contrasteren met de aardse bruinen en okerkleuren van de rotsen, waardoor een gevoel van zowel schoonheid als voorgevoel ontstaat.