In deze betoverende scène trekt het rustige wateroppervlak de aandacht met een abstracte wandtapijtbepaling van gemengde kleuren—zacht groen, levendig roze en delicate blauw die een gevoel van kalmte en sereniteit oproepen. De waterlelies, als delicate drijvende juwelen, lijken over het water te dansen, hun zachte bloemblaadjes bieden een scherpe maar harmonieuze tegenstelling met de zachte golven van het aquatische doek. Monet’s penseelvoering straalt een gevoel van vloeibaarheid uit; de penseelstreken voelen spontaan, bijna levend, en nodigen de kijker uit om zich te verliezen in zijn dromerige uitgestrektheid.