Dit kunstwerk toont een rustige scène van een vrouw die op een terras staat en uitkijkt over een weelderige wijngaard die naar een verafgelegen stad stroomt. De methodische toepassing van kleine, kleurrijke stippen brengt de compositie tot leven, een kenmerk van de pointillistische techniek. De houding van de vrouw – stil en beschouwend – nodigt uit tot een rustige reflectie, alsof ze in gedachten verzonken is terwijl ze het levendige landschap om zich heen absorbeert. De stad op de achtergrond is in subtiele paarse, blauwe en warme aardetinten weergegeven, wat het zachte licht van vroeg in de ochtend of laat in de middag suggereert.

Het harmonieuze palet, voornamelijk bestaande uit complementaire kleuren, voegt een fonkelende helderheid toe die danst over het landschap en de terrassen. Het delicate samenspel van licht en schaduw, bereikt door de methodische plaatsing van kleine penseelstreken, creëert diepte zonder zware contouren en geeft het werk een luchtige en bijna muzikale ritmiek. Dit stuk vangt een moment vol kalmte en verwachting en nodigt de kijker uit zich onder te dompelen in de zachte schoonheid van de natuur en menselijke aanwezigheid. Historisch gezien weerspiegelt het de vernieuwende experimenten van eind 19e eeuw met kleurtheorie en penseelvoering.