Dit werk vangt een serene pastorale scène waarbij een jonge vrouw rust onder de royale schaduw van een grote boom. Het gevlekte licht filtert door de bladeren en werpt delicate patronen van licht en schaduw op het gras onder haar. Ze is eenvoudig maar waardig gekleed, zittend met een stok in haar hand, wat haar rol als hoedster van de rustig grazende koeien in de buurt suggereert. De koeien zijn weergegeven met zachte, afgeronde penseelstreken die harmonieus opgaan in het levendige landschap.

De techniek van de kunstenaar is onmiskenbaar impressionistisch, met korte, getextureerde penseelstreken en een lichte palet gedomineerd door zachte groentinten, blauwen en aardetinten. De compositie balanceert de figuur en de natuurlijke omgeving met een intieme, bijna tastbare kwaliteit; de kijker kan bijna de zachte bries voelen en het geritsel van de bladeren horen. Dit werk roept niet alleen een vredig plattelandsleven op, maar weerspiegelt ook de artistieke verschuiving aan het eind van de 19e eeuw naar het gevoelig en direct vastleggen van alledaagse momenten, waardoor het een oprechte ode is aan pastorale eenvoud en de menselijke verbondenheid met de natuur.