De scène ontvouwt zich met een serene kwaliteit, een zachte bocht van de oever leidt het oog de compositie in. Het oppervlak van het water glinstert; het is alsof de lucht zelf doordrenkt is van een zacht, diffuus licht. De bomen aan de linkerkant zijn weergegeven met een levendige, bijna pointillistische toets; kleine stippen kleur vloeien samen tot gebladerte, waardoor een gevoel van diepte en beweging ontstaat, alsof een zacht briesje door de bladeren fluistert.

In tegenstelling hiermee wordt het wateroppervlak weergegeven met bredere penseelstreken, waardoor een vloeiende en reflecterende kwaliteit ontstaat. Gebouwen komen tussen de bomen vandaan, wat duidt op een dorp of stad dat langs de rivier ligt. Het palet wordt gedomineerd door koele tonen – blauw, groen en vleugjes violet – die een gevoel van rust oproepen. Het algehele effect is een stille contemplatie; een moment vastgelegd in de tijd, waar de schoonheid van de natuur in zijn puurste vorm te zien is.