De scène ontvouwt zich met een zacht, diffuus licht, alsof gezien door een lichte mist. De kunstenaar gebruikt een losse, bijna pointillistische techniek, met kleurvlekken die samensmelten om de illusie van gebladerte en water te creëren. Blauw en groen domineren het palet, onderstreept door de warme, okerkleurige tinten van de verre gebouwen. De weerspiegeling in het water is bijna net zo levendig als de scène erboven.

De compositie is in evenwicht, met de bomen die het uitzicht op het dorp omlijsten en het oog naar het hart van het landschap trekken. Het algehele effect is er een van rust en sereniteit, die de kijker uitnodigt om even stil te staan en de stille schoonheid van de scène te absorberen. Het is een gevangen moment, een gevoel van vrede, bijna tastbaar.